38. Hafta Gebelik

Biz 38 Haftalık Olduk Dostlar :)

  Bugün doktordan gelir gelmez oturdum yazıyorum bu yazıyı. Henüz unutmamışken anlatıyım sonra hatırlamak sorun oluyor çünkü ;) Ultrasonda gördüğümüz kadarıyla çok iyiyiz. Suyumuz güzel, bebiş rahat 3500 gr kendisi. Keyfi yerinde belli :) Nst sonucumizda hafif sancılar görünüyor ki ben bunları hissetmiyorum, bir hafta sonra görüşmek üzere çıkıp geliyorum evime :)
  İlk kez kendim gibi bi hamile buldum sıkıntısız,stressiz,mizmizlanmayan,sorun çıkarmayan.. Benim gibi rahat geçirmiş hamileliğini yeni yeni rahatsızlıklar çıktığında ortalığı ayağa kaldırmayan. Normalde sevmem hastanede başkalarıyla sohbet etmeyi ama bu kişiyle sohbet etmek hoşuma gitti. Belki kendime yakın hissetmişimdir bilemedim :) Ben uzattım bu sefer sohbeti 'ee başka başka' demek geldi içimden. Pek şirin bi kişilikti tabi sevdim sanki :)
  Hastaneden çıkar çıkmaz çalan telefonlar,ne kadar olmuşlar,ne zaman doğacakmışlar.. Hepsine ayrı ayrı anlatıldı durum özetlendi görev tamam :) Bütün eş dost belli aralıklarla halimizi hatrımızı bebişin gelip gelmediğini sormaya devam ediyor. Cevabımız bilmiyoruz ki. Doktora sorsaydın ne zaman doğacakmış diyenler garibim doktor ne desin, diyebilsin..
  Her akşam yemek sonrası olan rahatsızlığım sancılarımdan kaynaklanıyomuş. Ben çok yedim yada gazım mı var ne ki sorun noldu şimdi derken yalancı kasılma dedikleri şeyi yaşıyormuşum. Sertleşen karın, hafif ağrılar,daha fazla nefese ihtiyaç şeklinde gelişen bir durum bendeki. Evin salonunda atılan beş,on,yirmi turdan sonra yoruldum yaa deyip uzandığın yerde uyuyakalma sonucunda geçip gidiyor. Ama hala endişeler tavanda ANLAMAZSAM YA? Ya sancılar geldiğinde doğum başladığında anlamazsam. Yada basit bir sancıyla ben doğuruyorum havalarına girersem.Kısmet tabi herşey :)
  Yürüyüşlere ara verdim yine. Evden dışarı çıkar çıkmaz yoruldum ben,gitti bütün enerjim, ayy hiç halim kalmadı diye evde yatıyorum bi kaç gündür :) Amma yattıkça daha bi yorgun hissediyorum sanki.
  Bitaneciik eşimin üzerimde kurduğu baskı nedeniyle soğuk su içmek konusunu açtım doktora. Kocama öyle anlatılmış yavrum öyle korkmuş ki çocuk doğmadan zatüre olcak diye hasta edeceksin içme soğuk suyu bak bişey olcak diye beynimi birazcık yediği doğrudur :) Mantıklı olduğu üzre sevgili doktorum yok öyle bişey dedi tabiki. Daha midene ulaşmadan ısınır o su nasıl hasta etsin bebeği dedi ee aklın yolu bir :) Yani gelsin buzz gibi soğuk sular gelsin ki sıcaktan eriyeceğimi düşündüğüm anlarda tek çarem olsun :)
  Maşallah paşama ki pek hareketli. İçerden kolunu bacagını öyle ittiriyor ki karnımı parçalayıp çıkacak sanki. Sıkıldı tabi yavrucak, yolunu bulsa hemen gelcek biliyorum. Çok bekletmese bari gün geçtikçe daha zor oluyor oturmak,kalkmak yürümek. Sağlıkla kucağımıza alalım da katlanılır şeyler bunlar :)

Poyraz'ın 37. haftası

Ne Zaman Doğacak Bu Minik?
  Bugün 36+4 yani 37. haftamızdayız. Herhangi bir sancı yada ağrım yok amma rutin kontrollerimiz için çıktık sabahın köründe hastane yollarına ;) Doktorum çok şeker, o tatlı tatlı konuşurken soracaklarımı unutuyorum hep :) Kağıda not almak işe yarıyor gerçekten.
  Oğluşumuz zaten baş aşağı doğum pozisyonunda epeydir. Doğum kanalına henüz girmemiş,bu da demek ki henüz doğum yapmıyorum. Herşey yolunda giderse(inşallah) normal dogum yapacağım. Hareketlerimiz gayet seri olmalı ki doktorumuz kipir kipir haline birazcık şaşmış gibiydi :) 'Yuppiiii çok sağlıklıyım,çok mutluyum ' diyemediğin için içerde yerinde duramadığı varsayıyorum ;) ;)
  Ultrason aletine göre 3629 gr ciksin paşam ;) Ne kadar kesin bir bilgi bilinmez tabi. Kiloya takmiyorum ben sağlıklı doğda istersen 2 istersen 5 kilo doğ ;) Şu ana kadar bana sadece 8 kg aldırdın. Zaten birazcık (azcık ama) tombik olan ben sayende kendimi yarım dünya gibi hissediyorum ara ara :) Amaan olsuun nolceek :)
  Bu tarihten itibaren daha sağlıklı ve tombik bi bebek olmak için içimde kalmaya devam ediyorsun. Çok değil 3 hafta sonra gözlerime bakıyor olacaksın. Biteek seen eksiksiin işim gücüm herşeyim tamam  diyorum sana burdan :) Hayırlısıyla gel paşam :)

Rahat Bir Gebe

Şimdiye Kadar Nasıl Bir Hamileydim?
Bebişin geleceğini öğrendiğimiz ilk günden itibaren beni çok zorlamayan,nispeten huzurlu bir hamilelik dönemi yaşadım. İlk aylarda gerçekten hamilemiyim diye sorar oldum kendime. Çünkü ne mide bulantısı, ne uyku isteği,ne başka bi belirti.. Fiziksel zorluklardan çok duygusal sıkıntılar yaşadım. Sürekli sinirli gezdiğim halde kendime konduramayıp, gerginliğimi gizlemek daha çok stres yapmama sebep olmuş şimdi daha net görüyorum.
  Bir ara o kadar gergindim ki neyin beni rahatsız ettiğini bilmiyordum. Eşimden ne beklediğimden emin değildim. Ruhsal karmaşa ;) Sanki sorunlar çözülmüyecek,hep böyle kalacak. Kendimi koruma altına almak istediğim çok oldu. Sebepsiz ağlamalar,aklıma gelenler yüzünden gülmeler . Deli gibi bi mutlu bi mutsuz. İçimde yaşanan fırtınaları saklama gayreti. Vee yorulan,laçkalaşmış sinirler. Çevremdekilerin söylediklerini dinlemenin benim için o kadar da faydalı olmadığını anlamam uzun sürmedi açıkcası. Çünkü her hamilelik kendine özgüdür. Çevre farklı, hayat şartları farklı. O yüzden demem o ki kapatın kulaklarınızı kendinizi dinleyin. Size ögüt vermek isteyenler iyi niyetli olsa da sonuç gerilmenize, kendinizi başkalarıyla kıyaslamanıza neden oluyor. Kendinizi dinleyin sorun olduğunda hissedersiniz korkmayın ;)
  Cinsiyetini öğrenmek için muayeneye gittiğim gün ;) Evlenirken bile heyecanımı bastırabilmiştim ama sedyede doktorun ne diyeceğini beklerken kalbimin atışından nefes alamıyorum zannetmiştim. Vee sevgili doktorum kız dediğinde o kadar sevinmiştim ki tarifi yok. Annelerimize,ailemize haberi verdik tabi ;) Çok değil bi 10 gün sonraki muayenemizde bebişimizin kız değilde erkek olacağını söylediğinde doktorum başımda aşağı kan çekilmiş gibi hissetmiştim. Eşim beni eve bırakana kadar ağlamamı durduramamıştım ;) O kadar çok kız bebekli hayal kurmuştum ki.. Aldıklarımızı mavileriyle değiştirdik, yavaş yavaş erkek bebek fikrini benimsemeye başlamıştım. Şimdi çok merak ediyorum acaba nasıl olcak ? Erkek bebek gördüğümde kucağına alıp sevmeyen ben minik bi oğlanı nasıl büyütücem, nasıl oyun oynuyacağım,nasıl davranıcağım..? Kafamda deli sorular ;)
  Çok şükür ki bütün testlerimizin sonuçları güzel çıktı. İkili tarama, üçlü tarama, şeker yüklemesi.. Sonuçlar temiz ee zaten güzel, rahat bi hamilelik geçiriyorum tamam ben normal doğum yaparım hatta evde bile doğururum. Bi cesaret bi cesaret bende sormayın ;) Tabi nst ile tanıştığım zaman kendimden şüpheye düşmedim değil . Halen ağrılarım olduğunda sırf nst ye bağlanmamak için hastaneye gitmek istemiyorum ;) Nedeni malum bel ağrıları,nefes almada güçlük. Üstüne sırt üstü yatman gereken 30 dk lik zaman dilimi. Aslında hemşireler nst yi bağladıktan sonra yan tarafına yatmanda bi sakınca görmüyorlar. Ama bizim paşamiz yan döndüğüm anda içerde yerini değiştirdiği için benim sabit kalmam gerekiyor.
 Doğumdan o kadar korkardım ki fikri aklıma geldiğinde gözlerim dolar ağlamaya hazır hale gelirdim . Baktım böyle olmuyor ben bu işi öğreneceğim diye başladım araştırmaya. Pozitif doğum hikayeleri okudum bol bol,kötü hikayeleri dinlemedim duymamazlıktan geldim. Yapabilirim dedim, diyorum da yapabilirim.
  36. haftayı geride bıraktık. Bu süre zarfında bel ağrısı; ki uyumama engel olacak kadar,sıcak havalar,ağırlaşan göbek nedeniyle hiçbir yere sığamama,kansızlığım yüzünden halsizlik hissi,çabuk yorulma ve 'ayy bana bastılar yine' gibisinden hafif fenalaşmalar dışında çok şikayetim olmadı. Hissetmediğim sancılarım için iki kez serum yemekten öte hastanelik bir durumum da yok şükür. Ama bu kadarı kadı kızında da olur ;) Inşallah kalan süremde ciddi sıkıntılar çekmem.
  Doktorum bol bol yürüyüş önerdi. Bebişimiz doğum pozisyonunda fakat doğum kanalına henüz girmemiş. Kendimi telkin ediyorum sürekli yapabilirim, başarabilirim.. Normal doğum yapabilirim. İnaniyorum ki insan bedeni verilen emri yerine getirmek için çaba sarfediyor. Bu yüzden bedenime istediğim şeyleri fısıldamaktan alıkoymuyorum kendimi.. Herşey güzel olacak ;) Çok güzel bi oğlum olucak :)

Burda Ne İşin Var? Derseniz Buyrun Cevabı

BEN KİM MİYİM?

Öncelikle ismim Aişe  Erin. Evet doğru Ayşe değil Aişe. Babamin nüfus memuruyla münakaşa etmek suretiyle bana uygun gördüğü,çocukluk yıllarımda söylemeye çekindiğim, büyüdükçe taşımaktan gurur duyduğum bir isim. Bana özel ;) 

Lise mezunu olan ben okuldan sonra iş hayatına girişmiş, iki sene çalıştığım şirkette tanıştığım insan; sevgilim,aşkım, beni, hayatımı değiştirdiğini düşündüğüm sevgili kocam Fatih Erin ile 30 haziran 2013 te evlenmiş biriyim. Çocuklara bayılmadığım gerçeği,henüz yaş olarak küçük olmam,bebek büyütebilecek donanıma sahip olmadığıma inanmam gibi bir çok sebep dolayısıyle eşimin çocuk ısrarına karşı durmaya çalıştım. Tabi ancak 6 ay kadar ;) Evliliğimizden 6 ay sonra bize ikimize ait bi bebek olacağı haberini aldim. 

Gelelim asıl meseleye. Bu bebeğin benim ve eşimin dönüm noktasi olduğuna inaniyorum. Bu sebebtendir ki bebeğimize hamile olduğum şu günlerde kendi tecrübesizliğimi, duyduklarimi,düşündüklerimi,bebeğim ile başlayacağım yeni hayatımı anlatmak istedim ve bu blogu kurdum. Amacim kimseyi bilgilendirmek değil, sadece neler yaşadığımı,endişelerimi,bulursam çözümlerimi paylaşmak derdim. Kendi hikayemi,bebeğimi ve eşimi anlatmak istedim. Umarim ilerde bebeğimle bu satırları gururla okuruz.